ലെ നൂതന തലമുറയിലെ ഫിക്ഷൻ എഴുത്തുകാരുടെ ഭാഗമാണ് സേതു അറുപതുകളിലും എഴുപതുകളുടെ തുടക്കത്തിലും സംവേദനക്ഷമതയുടെ സമൂലമായ പരിവർത്തനത്തിന് തുടക്കമിട്ട മലയാളം. ജീവിതത്തിലെയും മനോഭാവത്തിലെയും അസാധാരണവും രോഗാവസ്ഥയും വിചിത്രവുമായ ഒരു പ്രീ-തൊഴിൽ, മനുഷ്യ വർഗ്ഗത്തിന്റെ യുക്തിരഹിതവും സഹജമായതുമായ ഡ്രൈവുകളുടെ പര്യവേക്ഷണം, ലക്ഷ്യത്തെക്കാൾ ആത്മനിഷ്ഠമായ ഒരു പദവി, സാമൂഹ്യശാസ്ത്രത്തെക്കാൾ മന psych ശാസ്ത്രപരമായത്, തിന്മയോടുള്ള ആസക്തി ക്രൂരത, ലൈംഗികതയെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതിൽ നിന്ന് അഭൂതപൂർവമായ സ്വാതന്ത്ര്യം, നിരാശ, ഏകാന്തത, അന്യവൽക്കരണം എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങളോടുള്ള കാഫ്കെയ്സ്ക് സൂപ്പർ സെൻസിറ്റിവിറ്റി, സ്ഥലത്തെയും സമയത്തെയും സ്വപ്നം പോലെയുള്ള ഘനീഭവിപ്പിക്കൽ, യാഥാർത്ഥ്യമല്ലാത്ത വിവരണ തന്ത്രങ്ങളുടെ നിരന്തരമായ തൊഴിൽ എന്നിവ അവരെ വേർതിരിച്ചു അവരുടെ റിയലിസ്റ്റ് മുൻഗാമികളിൽ നിന്ന് വർഗ്ഗത്തിന്റെയും ജാതിയുടെയും മാക്രോ പ്രശ്‌നങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്. ഈ ‘ഉയർന്ന മോഡേണിസ്റ്റിന്റെ’ ഒരു സാധാരണ ഉൽപ്പന്നമാണ് പാണ്ഡവപുരം മലയാളം ഫിക്ഷനിലെ സംയോജനം..